Eindelijk was het dan zover. Voor het eerst zou ik gaan deelnemen aan een volledig seizoenin de NTC. Vorig jaar mocht ik er al even aan proeven met 2 inval beurten maar nu was het dan zover. Bijna 7 maanden voorbereiding in de sportschool en vele trainingen op de Supermoto en KTM zowel in Nederland als er buiten was ik er klaar voor. Wat een teleurstelling zou het worden. Vol goede moed afgereisd naar Assen, alles neergezet. laat in de middag de trackwalk met Diego en hoppa vlug weer naar huis wamt morgen zou het los gaan. In de ochtend alles nog een keer nagelopen en dan naar de baan. Nou heeft niet lang geduurd. Aanremmen voor de GT breekt ineens de achterkant uit en ga ik eraf met een highsider. Ik werd naar de medical gebracht waar ze dachten een breuk in mijn enkel te zien. Dus naar het ziekenhuis. Daar kwamen ze tot de zelfde conclusie en gips erom. Enorm teleurgesteld huiswaarts. Hoe heeft dit nu kunnen gebeuren. We weten het nog niet. Op de bank thuis begint de zwelling af te nemen en ga ik mijn voet bewegen. Ik voel niks. Overleg met mij vader en moeder en morgen voor second opinion naar ziekenhuis, waar ze na overleg het gips eraf haalden en gingen testen. Het was dus waarschijnlijk geen breuk. Dus zondag vroeg naar de baan naar de medical voor een herkeuring. Ik kreeg daar de deksel op de neus want ik werd niet fit verklaard, hoe kan zoiets gebeuren. Mijn wereld zakte onder mijn voeten vandaan. Wat een drama dit. Al mijn moed bij elkaar geraapt en toch de andere rijders aangemoedigt. Ook nog even voor pitreporter gespeeld maar de teleurstelling overheerst. Snel dit hoofdstuk afsluiten en door naar Sachsenring. 

Goetjes Tom